کلافگیِ این روزها

آسودگی چند زمانی‌ست که از من رفته‌است. قبل‌ترها هم کارهایم و درس‌هایم کم نبود اما مثل حالا نبودم. دل به درس و کار و کتاب بود. می‌دانم هوایی شده‌ام.

این روزها اتفاقات زیادی افتادند که از همه‌شان فعلا می‌پرم. باید با خودم حرف بزنم، خودم را دیتکت کنم و برنامه‌هایم را مرتب کنم. مهمتر از همه کم بودنم در فضای مجازی‌ست و کم کردن اینستا، بیشتر و جدی‌تر شدن درس و کارهای حواشی‌اش و کمتر وقت تلف کردن و کمتر هی غر زدن و خسته شدم گفتن‌ها و درنهایت کم کردن رابطه‌ی با بابا و مامان و عین

خدایا چقدر اینقدر همه‌ی آدمها در نظرم بدند، چرا اینقدر بد می‌بینم. همین این نمی‌گذارد که رها شوم و احساس رهایی کنم و به کار و درسم بچسبم. خودت کمکم کن.

* و نزاع نکنید، که قدرت شما را می‌کاهد، و صبر کنید که خداوند با صابران است؛