حماقت

دارم به این نتیجه می‌رسم که بیخود و بیجهت دارم خودم رو تباه برای یک رابطه‌ی بی‌نتیجه می‌کنم. اون براش هیچی مهم نیست، هیچی. فقط عشقبازی و بس. اون من رو دوست داره اما خودش و کارش رو بیشتر و خودش رو به همه لحاظ بیشتر و من دارم خودم رو تباه می‌کنم در رابطه‌ای بی ثمر. کمی اراده و تحمل لازم دارم ، باید خودم رو بشناسم. چرا اینقدر دلم می‌خواد هر نشدنی‌ای رو شد کنم، با هر قیمتی؟ از دیگ این م هیچ بخاری برای من بلند نمیشه باید بفهمم و دست بردارم و بچسبم به درس و کارم. دو ماه هست که از خودم و درس و کار افتادم و به هیچ کاری مشغول نیستم. لعنت به من .تصمیمی با مصمم شدن کامل لازم دارم. اینها که چی؟ می‌تونم بخونم مطالعه کنم و برای خووم باشم، کافیه با خودم به صلح برسم. با خودم به صلح میرسم. همه چیز رو درست می‌کنم. من آدم احمقی هستم ولی نه اونقدر..