مالکیت و افتراق

میل به تصاحب همان چیزی‌ست که ما را محروم می‌کند. به مجرد آنکه خیال تصاحب و مالکیت به ذهن خطور و در دل وسوسه شد از دست دادن آغاز می‌شود. این میل بی انتهایِ برای خود داشتن یعنی میل به خود و خودخواهی، و این شروع افتراق است. به گمانم عشق را اگر سوای هورمون ماهیتی باشد همین خودخواهی‌ست.

باید که یاد بگیرم میل به مالکیت بر جهان را کنار بگذارم و صرفا مشاهده‌گری باشم و اکتفا کنم به بهره‌ی لبخند از تماشای کودکی یا گلی. 

پس‌از‌متن

اینها را عزیزی سالها پیش برایم گفته بود -یادش به‌خیر- و حالا احساس می‌کنم فهمیده‌تر شده‌ام به نسبت.

داکیومنتی از راجر اسکروتن در یوتیوب هست درباره‌ی "زیبایی" که ارزش دیدن را دارد. Why beauty matters? By Roger Scruton.