کورمال کورمال
شنبه, ۲۰ مرداد ۱۳۹۷، ۱۰:۵۵ ب.ظ
دارم گوگوش گوش میدم و در رنجی طاقت‌فرسا دارم دست و پا میزنم. من که می‌دونم هربار به ته خط می‌رسم و پشیمونم پس این بی‌حاصلی چه سود؟ میگه زندگی کن و من یادم رفته زندگی کردن رو. من خسته و تنهام. تنها و بی‌پناه‌ام. و درد آزادی داره من رو از پا درمیاره. من انتخاب کردم خودم انتخاب کنم ولی حالا داره این درد می‌شه به جونم. گم شده و بی پناه و حیرانم و راهی برای نجات نیست. باید برنامه بریزم و دوباره بسازم. انسان در این دنیا مثل آدمی در اتاق تاریک است که کورمال کورمال راه می‌پیماید. نمی‌بینم. کورمال کورمال، به‌قول رضاقلی
۹۷/۰۵/۲۰