پایانی عادی

بی اغراق با م تمام شد. او تمام کرد. به بدترین شکل. من نشستم و فحش خوردم، و تماشا کردم و نقش آدمی صبور را بازی کردم. ولی تمام شد. حق با او بود ما اینجور خوشحال‌تریم، خیلی خوشحال‌تر. فقط چیزی مسخره مثل سرگرمی این روزها را نداریم. عشق را می‌گویم. شهوتمان فرو کش کرده. او مانند من است. خیلی شبیه. و این پایان محتمل بود براحتی. نه غم و رنجی دارم و نه هیچ. دو ماه خوش گذشت و مثل بقیه‌ی موارد پایانی داشت. منتها این من نمی‌دانم چرا آدم نمی‌شود.