در مذمت سحرخیزی

روزهایی که صبح زود از خواب بیدار میشم هوای عاشقی می‌زنه به سرم. بلبل می‌خونه، خورشید یواش یواش از پشت کوه‌ها سرک می‌کشه تو خونه و من با قهوه یه گوشه دارم درس می‌خونم و هی دلم می‌گه برو برو و هی می‌گم نرو نرو و آخرالامر پام لیز می‌خوره و تلپی با سر میرم تو حال زار و بقیه‌ی روز به این نحو تباه میشه. اما چه کنم که این بیدار شدن‌های کله‌ی سحر رو دوست دارم.