پی‌ام‌اس

بدنم پر از مو شده و حال ندارم شیو کنم. از خواب که بیدار میشم برای ادامه‌ی زندگی عزا می‌گیرم. مقاله جلوم بازه و مدام دارم اپ‌ها رو باز می‌کنم. چمه من خب! پی‌ام‌اس لعنتی اومده عینهو بختک نشسته رو جونم و افسرده حالم. نه گریزی نه پناهی.. فقط هی یاد خودم میندازم که این نیز بگذرد. ولی به چه جان کندنی ... چیه این زن بودن و دوره‌های عادت ماهانه و افسردگی‌ها، دردها و بدقلقی‌ها؟ اگه این باگ خلقت نیست پس چیه؟