گذران

دارم دلتنگیم را بغل می‌کنم و یاد ح همراهم است اما خوب می‌دانم به تجربه که این نیز بگذرد، چه این حس و چه این آدم.

با میم نشستیم و درمورد جهان‌، زندگی، لذت ، زیبایی، ارزش و و و حرف زدیم و من فهمیدم همه‌ی چیزهایی که در ذهنم دارم تنها برای دوام آوردن است و دردم گرفت از این آگاهی دوباره و دیگرباره.

که این بگذرد و می‌گذرد و چیست که ماندگار است و و و 

چرا من هنوز نمی‌توانم دست به خودکشی بزنم؟ چرا اینقدر می‌ترسم! مگر جز هیچ بزرگ چیزی هست؟ 

آه که چه خسته‌ام و چه خوب حال خستگی میم را درک می‌کنم.

بگذار به شوخی و لودگی فقط بگذرد... بگذراند... که غیر این ممکن نیست