گهی که منم

الان فهمیدم بیشتر از هرچیزی دارم ادای دلتنگی رو درمیارم و خودم هم باورم شده. چته مری مگه چه گهی قراره با این بچه بخوری که نگرانی یا اینکه تو چه مسئولیتی داری تو فقط باید زندگیت رو همین گهی که بهش دچاری رو پیش ببری. آه خدایا من چرا اینجورم ... این چه کثافتیه به جونم نشسته؟ باید تمومش کنم... 

قراره سه روز دیگه ح رو ببینم و خوشحالم پس ادامه نده بچسب به زندگی باشه؟ همه چیز خودش پیش میره بی ادا و اصرار تو هم ... پس بس کن ... اگه قرار بود به مح بفهمونی دلتنگیشی هم فهموندی بسه ... 

آه خدایا من چه گهی‌ام دیگه ...