محبوس

اولین برف امسال بارید. صبح پاشدیم رفتیم لویزان و کلی عکاسی. برف تند و پرهیجان می‌بارید، مردم تو اتوبان‌ها به گرونی بنزین تحصن کردند و نت قطع شد. حالا فقط اینجا و چند آب باریکه‌ی دیگه راه ارتباطمون به بیرونه، و کدوم بیرون؟ محصوریم تو خونه‌ها و کشورمون. دارم فکر می‌کنم از ۸۹ که میرحسین و کروبی و رهنورد تو حصرن چی می‌کشن! چقدر حصر سخته، محدودیت نفس‌گیره، خدایی‌ام که نیست بریم در خونش شکایت. به حال خودمون ول‌شدگانیم، تو برهوت دنیا، بدست یه مشت خونخوار و قدرت طلب. تف تو این نظام و دار و دسته‌ش بالا تا پایین.