زندگی در خواب

یک رویای شیرین. یک نمی‌دانم که‌ای من را دوست می‌داشت. به من عشق می‌ورزید و معاشقه و سرپرستی و ...

۲ ساعتی می‌شود که از خواب بیدار شده‌ام و هنوز کامم شیرین است.

یک نمی‌دانم که‌ای . . . 

چقدر این روزها تشنه‌ام؟ میم در اوج توجه و محبت و عشق به من است اما من تشنه‌ی چیزی نو هستم. یک تجربه‌ی تازه، یک عشق که نه آتشین بلکه آرامش بخش باشد. عشقی که لمس معنای زندگی را پررنگ کند. 

اما تو چه می‌جویی آخر؟ این که داری بهترین نیست؟

هی عشق نو به چه کار آید؟ هر عشقی با شور همراه است و هر شوری بی‌تابت می‌کند و پس از آن باید بنشینی به تماشای جزر و مدِ روح، انبساط و انقباض، پریشانی ... می‌دانی که این چیزی نیست که تو بخواهی. آن عشق آرام همین است که داری. 

این تشنگی هم اعتیاد است به هورمون‌هایی که آتشینت می‌کند. اقتضای ایام پی‌ام‌اس است. 

 دم فرو گیر و به خواب راضی باش. 

خواب، ظرف گذر از تنگنای ناممکن‌های زندگی‌ست. 

 

اضافه شده:
دیروز آهنگِ «you didnt have to» یا «فرشته‌ی مرگ» از هادی پاکزاد رو گوش می‌دادم.

شاید سودای درونم از آنجا شروع شده.

 

 

تو مثل من نبودی کارهای سخت نکردی

جاهای دور نرفتی چیزهای بد ندیدی

تنت بارون نخورده قهرمانت نمرده

شبونه بد مستی باد هستی تو نبرده

معشوقه ی خیالی به آغوش نکشیدی

با چشم بسته هر شب خیالو نبوسیدی

معشوقه ی خیالی به آغوش نکشیدی

با چشم بسته هرشب خیالو نبوسیدی

خون و اشک و شرابو تو با هم نچشیدی

لازم نشد برگردی لازم نبود برگردی

که ثابت کنی مردی که ثابت کنی مردی

لازم نشد بمونی لازم نبود بمونی

ثابت کنی می تونی ثابت کنی می تونی

لازم نشد بمیری لازم نشد بمیری

تا انتقام بگیری تا انتقام بگیری

تو می کشی هرشب منو توی ذهنت به حال بد

تصویر من تو رویاهات تبدیل شده به یک جسد

تو می کشی فقط چون من هم مثل تو یه آدمم

به میوه ی ممنوعه ی درخت باغت دست زدم

دست زدم  دست زدم  دست زدم  دست زدم  دست زدم

تو مثل من نبودی کارهای سخت نکردی

جاهای دور نرفتی چیزهای بد ندیدی

تنت بارون نخورده قهرمانت نمرده

شبونه بد مستی باد هستی تو نبرده

معشوقه ی خیالی به آغوش نکشیدی

با چشم بسته هر شب خیالو نبوسیدی

خون و اشک و شرابو تو با هم نچشیدی

چند تا قرص با یه بغضو تو با هم نبلعیدی

زنده زنده تو گور باورهات نپوسیدی