درباره‌ی کاف و می‌تو

دیروز ض از کاف برایم گفت. سوءگیری‌اش غلبه داشت و چه کسی منکر این شخصیت سادیسمی و زیاده‌خواه او نیست، اما نمی‌توانم ذهنم را به قبول متجاوز بودن تسلیم کنم. من فکر می‌کنم اگر کسی مقصر باشد، بیش از دخترهای آسیب دیده، خانواده‌ی او، نظام آموزشی و جامعه است. فکر می‌کنم خیلی کسخره باشد که بخواهیم آدمی جوری کند تا جبران این کاسنی بشود.

اما من درباره‌ی خودم می‌دونم مقصر خودمم. خودم خواستم، تن دادم، و خریت محض بود، اگرچه لذت بردم ولی حقارتی داشت و بیماری و آسیب و تروما و ... 

آدم‌ها نمی‌خوان مسئولیت کارهای خودشون رو به عهده بگیرند و برای همین هم چنین اتهام‌هایی می‌زنند.

ولی خب قابل انکار نیست که زن در نظام آموزش ندیده‌ی مردسالار که هیچ قانون پشتیبانی هم نداره آسیب زیادی متحمل میشه و بایستی در این ابتدای راه لااقل کارهایی کرد که از این هزینه‌ها بکاهیم. یکی اش همین جور نبودن کاف شاید!