جا خالی دادن

پریشانی، بی‌حوصلگی، نامیدی، فقدان همه چیز و هیچ چیز، گره‌ی گلو، واپس‌ماندگی، تنهایی، ....

دو لیوان معادل ۴۸۰  سی‌سی آب گازدار لیموی که شاید ۷ تا ۱۰ درصدش هم مشروب بود. 

حالا هیچ خبری از آن حالات و احساسات نیست. کمی شل شدگی عضله‌ی ران پا که نمی‌گذارد راحت روی دو پا بایستم، و خواب‌آلودگی، و دیگر هیچ.

باید بدانی نمی‌شود همیشه با تک به تک احساسسات و حالات و افکار منفی جنگید. گاهی باید خودت را مثل آن بازیگران ماتریکس کمی کج و کوله کنی و جا خالی بدهی، همین.

 

کاش فردا این حال بماند، یا لااقل کمتر از آن چیزهای منفی برگردند. هرچه باشد الان بعد مدتها کمی سرم آرام است.