سالمندانِ قبراقِ بالای شهر

دیروز گذرمان به بالای شهر افتاد و چیزی که برای اولین بار توجه‌ام را جلب کرد این بود که درصد سالمندانِ سرِ حال و قبراق در قیاس با سایر نقاطی که من دیدم، در همان معدود مشاهداتم، به طرز قابل توجهی زیاد است. شاید اصلا دقیق‌ترش این باشد که سالمندِ قبراق در جاهای دیگر شهر به ندرت دیدم، اما در کوچه پس کوچه‌های تجریش و دربند و زعفرانیه و دارآباد خیلی بیشتر بود. عموما پیری در پوست و موی‌شان هویدا بود و در چابکی و حرکت‌شان نه.

دلایل زیادی را می‌شود فرض کرد. من فرض‌های خودم را دارم: آب و هوای بهتر، آلودگی کمتر، تمکن مالی که خودش بسیاری از دغدغه‌ها و فشارهای روانی را می‌کاهد و همین تمکن مالی خود امکان تفریح و ورزش را هم فراهم می‌کند. 

فعلا همین‌ها به نظرم آمد. و اینکه زندگی به نحو دردناکی ناعادلانه است.