آدمِ اهل فضل باش و دعوا کن!

اگرچه روزِ خوبی می‌نمود، به بدی رفت. امروز سرِ هیچ و پوچ دعوامون شد. سرِ یه کم طاقتی. چقدر … و چرا اینقدر کم طاقتی؟ احساس می‌کنم در اجتماع بودن، خُردی خود دیدن، دست بسته ماندن ، و شاید چند چیز دیگر کنار اینها مستأصلم کرده و خشمگینم. از خُردی و بی‌مایگی‌ست که داد می‌زنی. یا نه بگو دیدم نباید آرام بمانم در برخی جاها، ولی کجاها؟ می‌دانی بلد باید بشوی کجا داد بزنی، عصبانی بشوی و سر خم نکنی، و این خصلتت نشود، بلکه تدبیرت باشد. به عبارتی باید اوضاع زمان و مکان را بدانی. 

غرض اینکه برای اینستاگرام دعوامان شد. که چه؟ که منِ صاحب فضل در شأن خودم و همسرم نمی‌دانم که در اینستاگرام بچرخد. به همین مهوعی! 

آخه گوزو ... بشین سر جات .... چی بلدی جز ادا؟ ها؟

فرض بر اینکه اصالت مهمه، تو خودت چقدر اصیلی؟ چقدر اصالت داری؟