قرار بر تسلیم به غم

یه جوری غم چمبره زده به قلبم انگار شب شام غریبان مادرجونه.

یادم رفته بود وقتی حالم بده خودم رو تو حال بدیم فروتر کنم. حالا کردم و خب یه چیز خوبش اینه که غرق شدم و هیچ تقلایی برای بیرون رفتن هم ندارم که هیچ، از این سقوط دارم هی و هی لذت نه، یه چیز دیگه، یه چیزی مثل قرار کسب می‌کنم.

بی‌قراری بده. تو بگو قرارت تو غم باشه، خیلی بهتر از بی‌قراری و دست و پا زدنه. 

مثل اینکه داری شیرجه می‌زنی، حالا یا تو آب یا ... بذار تجربه کنی.

 

چاره‌ی دیگه‌ای هم هست؟ 

ادا در نیار که تجربه کنیی و اینا. بگو تسلیم.